Een PLM systeem is het hart van alle product informatie en bestaat daarmee uit informatie van meerdere disciplines. Een algemene doorsnede is om de informatie op te splitsen naar Mechanische, Elektrische en Software componenten. Een eerste punt is elektrische een te algemene benadering is en op zijn minst weer opgesplitst moet worden in elektrische layout, PCB design en bekabeling. De reden is dat de functionele benadering hiervan in hoge mate specifiek is.

Mijn belangrijkste punt hierbij is dat elke van de stappen in een soort van van classificatie met eigen kenmerken van een totaal product is. De mechanische ontwerper lijkt een eenvoudige taak te hebben omdat in zijn geval functie gelijk is aan vorm. Er is een ontworpen mechanisch product de functie vervult waarvoor het ontworpen is. Dit is ook waar voor het technische ontwerp van een PCB. Een PCA daarentegen kan eigenhandig - zonder firmware - geen specifieke functie uitvoeren.

Wat is nu het probleem hiermee? Elk ontwerp start met een functionele specificatie; een verzameling van requirements. Aangenomen dat een oplossing om een user requirement in te vullen structureel wordt aangepakt, dan zal een functionele decompositie worden uitgevoerd. De decompositie leidt tot een set van specifieke (meetbare) requirements die door een oplossing ingerealiseerd moeten worden, dwz een ontwerp. En daarbij ontstaat het basis probleem; de functionele decompositie vanuit mechanisch, elektrische of software oogpunt zijn totaal verschillend. Zo kan mechanische relatief eenvoudig gesplitst worden in modules, sub-modules, etc. maar zijn verschillende modules of sub-modules onderdeel van een enkele elektrische functie. Software daarbij maakt gebruik van physieke mechanische actuatoren en maakt gebruik van informatie uitgelezen met sensoren.

De basis vraag voor multidisciplinair configuratie management is wat de decompositie is van informatie in relatie tot ontwerp informatie.